വേരറുക്കുന്നു...

സ്വപ്നങ്ങൾ എന്നും സ്വപ്നങ്ങളാണ്. മരിച്ചു മണ്ണടിയുംബോഴും, പ്രതീക്ഷകൾക്കൊത്ത് ഉയരാനാകാതെ തളർന്നു വീഴുന്ന നൊമ്പരങ്ങൾ... ഒരു പിടി സ്വപ്നങ്ങളും മോഹങ്ങളും ബാക്കി വച്ച് മറിഞ്ഞു വീഴുമ്പോഴും തന്നിൽ ബാക്കിയാകുന്ന ജീവനുകൾക്ക് ഒരു ലോകം നഷ്ട്ടമാകുന്ന കാഴ്ച്ച. തന്റെ വളർച്ചക്ക് അതിരുകൾ നിശ്ചയിക്കുമ്പോഴും, ആ നിശ്ചയങ്ങൾക്കുപോലും തണലേകുന്ന മാതൃത്വം... തന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളെ തന്നിൽ നിന്നുമകറ്റി  മാതൃത്വത്തെ ചുട്ടു കരിക്കുന്ന മനസ്സ് മരിച്ചവർ, ഇവിടെ സ്വന്തം ജീവനുമേൽ വരുന്ന മരണഭീതിയെ പോലും  അറിയാതെ  വേരറുക്കുന്നു, നാളെയുടെ സ്വപ്നങ്ങളെ കുഴിച്ചു മൂടുന്നു...
മരം ഒരു വരം...